Flinders Ranges – australijski top secret cz.4

Dzisiaj zaczynamy ostatnią już część naszej podróży do Flinders Ranges. Będziemy wracali do Adelaide poprzez pustynie i stepy. Początkowo będziemy jechali na wschód poprzez zewnętrzne pasma Gór Flindersa, aż do Pustyni Strzeleckiego. Następnie skręcimy na południe w kierunku ruin dawnej osady Curnamona i dalej jeszcze do Yunta. Tam wjedziemy na asfalt.

Pierwszy odcinek drogi na ogół jest dosyć łatwy. Zwykle można go pokonać ze średnią prędkością około 30-40km.h. Jednak czasem droga jest mokra i zupełnie nie zależy to od opadów, których w tym miejscu zupełnie nie ma. Właściwie to może raczej zależy od opadów, ale tych setki kilometrów dalej na północ. Ta woda następnie poprzez Wielki Basen Artezyjski wychodzi między innymi w okolicach, które zamierzamy przejechać. Jeśli tak się stało, to droga stanie się dla nas bardzo trudna, a być może nawet nieprzejezdna. Nie mamy żadnego raportu z ostatnich dni. Przejeżdża tędy zazwyczaj najwyżej kilkadziesiąt pojazdów…rocznie 🙂

Bezkresna pustka Pustyni Strzeleckiego
Bezkresna pustka Pustyni Strzeleckiego
Bezkresna pustka Pustyni Strzeleckiego

Okazuje się jednak, że mamy szczęście i dosyć szybko jedziemy przez pustynię. Momentami trzęsie nami niemiłosiernie. To nawierzchnia drogi czasem zmienia się w coś, co przypomina blachę falistą. Takie odcinki rasowi mieszkańcy outbacku pokonują z bardzo dużą prędkością. Wtedy autem niemal nie trzęsie, gdyż koła łapią przyczepność jedynie na grzbietach wybrzuszeń, a nie wgłębiają się w przestrzenie pomiędzy nimi. Jednak taka jazda ma ten minus, że ogólna przyczepność pojazdu do drogi raczej „wisi” na włosku. Próbujemy sobie wyobrazić co mogłoby się stać, gdyby za zakrętem znalazł się nagle wielbłąd…to nie żart. Dzikich wielbłądów jest w tych okolicach niemało. Biorąc to pod uwagę nie rozpędzamy się za nad to, co rzecz jasna skutkuje niemiłosiernym wytrząsaniem naszych ziemskich powłok 🙂 

Emu na wycieczce-)
Wedge tail eagle to największy orzeł żyjący w Australii i pod względem rozpiętości skrzydeł największy na świecie. Dosyć powszechny w centrum Australii, żyje również w południowej części Nowej Gwinei i na południowo-wschodnich wyspach Indonezji.
 

Po drodze mijamy ruiny wielkiego pubu niedaleko Curnamona. Kiedyś to miejsce było pełne gości z okolicznych farm i kopalń. Obecnie gośćmi są tu tylko kangury, jadowite węże, emu i miliardy much.Jeszcze 40 minut jazdy i po około 200km takiej „przełajowej” drogi wyjeżdżamy na asfalt. 

Ten samochód już chyba nie pojedzie…chociaż może kilka trytek i WD40 rozwiązałoby problem naprawy, gdyby nie to że ktoś auteczko zastrzelił na śmierć 🙂
 
Kiedyś to był wielki pub, którego gośćmi bywali zarówno farmerzy z „lokalnych” farm oraz górnicy z pobliskich kopalń złota, srebra, miedzi, cynku i ołowiu. Zwłaszcza w weekendy piwo i whisky lały się tu szerokimi strumieniami. Dzisiaj jedynymi gośćmi są kangury i emu.
 

Stąd jeszcze ponad 400km do Adelaide. Jedziemy teraz przez rozległe stepy, często urozmaicone ruinami dawnych farm. Tak, jak i w wielu innych krajach rolnictwo jest w Australii przechwytywane przez gigantyczne, międzynarodowe korporacje. Coraz mniej jest małych, rodzinnych gospodarstw. Zamieniają się one w agro giganty zarządzane z Seattle, Zurichu, czy Hong Kongu. Powoli znikają te ostatnie ślady dawnych pionierów, którzy zaledwie 150-170 lat temu zaczęli zasiedlać Południową Australię. 

Stepy pomiędzy Yunta i Burra, czyli pomiędzy Pustynią Strzeleckiego i terenami uprawy zbóż na północ od Adelaide. Kiedyś było tu wiele farm i okolica tętniła życiem. Dzisiaj niewielkie farmy stały się nieopłacalne, dlatego domy większości farmerów opustoszały i popadły w ruinę.
Gdy Słońce staje w zenicie owce tłoczą się w jedynym miejscu zapewniającym im nieco zbawiennego cienia.
 

Zbliżając się do Adelaide ponownie widzimy coraz więcej falujących wzgórz. Niemal na każdym z nich widzimy „fermy” wiatrakowe. Tych ogromnych wież ze śmigłami , produkujących prąd. Jest ich setki, a może nawet tysiące.  Około 20 lat temu rząd Południowej Australii postawił na pozyskiwanie prądu elektrycznego wyłącznie ze źródeł odnawialnych. W stanie nie ma już żadnej na stałe pracującej elektrowni pracującej w oparciu o węgiel, ropę, gaz, czy też atom. Jest wprawdzie parę takich trzymanych w gotowości, ale na chwilę obecną niemal całość energii dostarczana jest z elektrowni wiatrowych i słonecznych. Obecnie Australia Południowa ma ciągle jeszcze najdroższą energię w kraju, ale najprawdopodobniej ten stan nie będzie się utrzymywał zbyt długo. Powoli krajobraz dookoła staje się zupełnie płaski. To oznacza, że zbliżamy się już do północnych obrzeży miasta. Nasza wycieczka dobiega końca, a co za tym idzie, nieubłaganie zbliża się też koniec naszej relacji z Flinders Ranges.

Południowa Australia coraz mocniej żegna się z energią elektryczną dostarczaną ze źródeł nieodnawialnych. Może te wiatraki w aż tak wielkiej ilości nie są najpiękniejszym widokiem, ale i tak znacznie przyjemniej patrzy się na nie, niż na dymy elektrowni węglowych.
 
4 3 votes
Article Rating
Tags:

Hooltaye

Witam Was na blogu.Byliśmy małżeństwem i podróżowaliśmy razem od kilkunastu lat. Dzieliliśmy się z Wami tym, co zobaczyliśmy. Kochaliśmy przygodę, przyrodę i ludzi. Marka już nie ma. Wszystkie zdjęcia są wyłącznie naszą własnością. Blog nie jest przewodnikiem, a wspomnieniami z podróży. Pozdrawiam serdecznie :-)Irena

Subscribe
Powiadom o
guest
94 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Słodko Słodka

Jakie piękne niebo😍zwiedziliście kawał świata a ile jeszcze przed Wami 🙂 uwielbiam do Was zaglądać.

Żaneta

Bajeczne fotografie. Tak, jakby czas zupełnie się nie liczył. Miałam wrażenie, że jestem na planie filmu „Thelma i Luiza”, choć one po innych drogach jeździły. Niemniej klimat urzekający.

Olka

Uwielbiam takie szutrowe i do tego widokowe drogi, w szczególności na rower!

Krzysztof

To są moje klimaty, ja chcę odbyć taką podróż! Te widoki, te pustkowia, jak tu się w nich nie zakochać. Coś wspaniałego, coś pięknego! Zazdroszczę – pozytywnie oczywiście!

Tak na marginesie, bardzo bym docenił jakbyście zamieścili we wpisie mapkę z trasą… Widomo mogę sobie pogoogleać, gdzie to i którędy, ale jakby to znalazł tutaj to byłaby pełnia szczęścia.

pozdrawiam

Patrycja

Piękne zdjęcia

Maria

Aż strach pomyśleć co by było, gdyby samochód się Wam zepsuł! Zwierzyny dookoła nie brakuje, nauczylibyście się polować i zagryzać dziczyznę strusim jajkiem:) W USA nie widać wiatraków, za to pełno jest szpecących krajobraz kabli na drewnianych słupach. Coś, czego dawno już nie ma np. w Niemczech. Pozdrawiam ciepło:)

Ech to niebo, co do wiatraków to zdecydowanie wolę ich widok niż kominów. Miło było znowu pobyć tam razem z Wami.
P. S dziękuję za pocztówkę, jest cudowna ❤️

Paulina Wu

To miejsce ma specyficzny klimat, który po części widać na zdjęciach. Są świetne!

Maciej

To poczucie przestrzeni jest wspaniałe. Czuję się taki ściśnięty w Europie, że wszędzie są gdzieś ludzie.

Kolejne, choć jakże inne -piękne-krajobrazy 🙂 Ileż tam barw ukrytych 🙂 te monochromatyczne niemalże – też mają mnóstwo uroku. Aż żal, że podróż dobiegła końca. Dzięki za te wspaniałe cztery odcinki. Niezwykle ciekawa, piękna podróż, ale też wymagająca umiejętności poruszania się po trudnym terenie. „No worries” jak mawiają Australijczycy, kiedyś tam pojadę 😉 Uściski dla Was, dziękuję 🙂

Niesamowite miejsca i przepiękne zdjęcia! Super!

Wędrówki po kuchni

Bajeczne zdjęcia, a te ostatnie to już w ogóle magiczne. Ta fantastyczna gra świateł pomiędzy chmurami-pięknie to uchwyciliście

Takie opuszczone miejsca powodują i mnie dreszczyk taki jak podczas oglądania horroru. To auto robi niesamowite wrażenie. Świetne zdjęcia!

Sikorkowe Pasje

Gdy tak z Wami spaceruję i jeżdżę po tej Australii, chciałabym się tam znaleźć na dłuższy czas. zobaczyć te emu, te konie i inne ciekawe żyjątka na wolności a nie tak jak w Polsce za kratkami 🙁 .
Pozdrawiam.

Sikorkowe Pasje

I rozkochaliście Australię w nas 🙂 za co bardzo dziękujemy.
Będąc ostatnio parę dni w Krakowie odwiedziliśmy papugarnię Amazonię – ptaki były z nami, a nie za kratami – to było nie lada przeżycie.
Jak skończymy remont poddasza, to wrócimy do większego blogowania i zagości post związany z nami i papugami.

Monika

Super

Aga

Odważna podróż i piekne zdjęcia. Jednak nie wiem, czy sama bym sie na nią zdecydowała. Trzymam kciuki za kolejne 🙂

Ola

Te kolory sprawiają, że robi się cieplej i uśmiech pojawia się na twarzy. Cudownie, że u Was można to wszystko zobaczyć. Bo sama na taką wyprawę w taką bezkresną pustkę raczej bym się nie wybrała, aż tak odważna nie jestem 🙂

Michał Golla

Niesamowite widoki! Uwielbiam takie opuszczone miejsca. Czuję się w nich znacznie lepiej, niż w typowo „cywilizowanych” turystycznych spotach. Jeśli chodzi o jazdę szybko po dziurach, to owszem, nie będzie trzęsło, ale zawieszenie samochodu ostro oberwie, a nie chcielibyście mieć awarii na takim pustkowiu 🙂 Nie wiedziałem, że Australia korzysta tylko z energii odnawialnej, wiedziałem za to, że rodzinne farmy są przejmowane przez zagranicznych gigantów. To jest właśnie powód, przez który Australia jeszcze bardziej wysycha – takie farmy emitują mnóstwo gazów do atmosfery i to pośrednio przez ich obecność pożary w tym roku były znacznie poważniejsze, niż w latach poprzednich. Zdjęcia… Czytaj więcej »

Niezłe pustkowie! Przepiękne kolory, piękne krajobrazy i jeszcze krajobrazy jak z jakiegoś filmu!

Kasia

Po raz kolejny spoglądam na wasze zdjęcia z zazdrością. Kocham przestrzeń i spokój, więc patrzę na te pustkowia jak na raj na ziemi, i to auto niczym z krwawego, mrocznego, nie dającego zasnąć thrillera…

Kasia (Zufi.pl)

Zostawiłam was sobie na deser, i oczywiście się nie zwiodłam. Mam jednak pytanie, czy ja mogłabym sobie od was wziąć jedno zdjęcie? Jest bardzo mocno w moim stylu i chciałabym sobie na tapetę ustawić w telefonie 😀
Konkretnie mam na myśli jedno z tych z opuszczonych farm.

Kasia (Zufi.pl)

Mnie wystarczy to, co jest na stronie, także nie ma problemu. I dziękuję bardzo <3 x

Nigdy nie byłem poza Europą i już wiem, gdzie najlepiej się wybrać 😉 Emu na wycieczce wygrywają. Fotografie przepiękne i dają mi namiastkę Australii i jej różnorodności krajobrazowej. Pozdrawiam!

Karolina

ale widoki, chciałabym zobaczyć to wszystko na żywo i poczuć ten klimat 🙂

Anna

Uwielbiam Wasze zdjęcia. Patrzę i jest tak, jakbym tam była…

Weronika

Magia!!!

Jak zwykle u Was, cudowne zdjęcia 🙂 Zupełnie jakby było się tam naprawdę!

Wasz blog to jak okno na świat, powiew świeżego powietrza☺. Szczególnie w aktualnym kontekście. Pozdrawiam serdecznie!

Ania

Dlaczego emu poruszają się pieszo po ulicy? Bo nie zrobiły prawa jazdy! 😀 Przepraszam, większego suchara nie udało mi się wymyślić. Chyba nawet w całym moim życiu 😛 A co do opuszczonego pubu… Czy to wspomniane strusie i kangury tak pięknie napisały „sex yes”? 😀

aneta

wow, jakie ciekawe miejsce znaleźliście! awsome

Podoba mi się ta bezkresna pustka… A jeśli chodzi o samochód – trytytki, WD 40 i szara taśma. I jakoś pojedzie 😉

Kinga

O wow. Pięknie. Moja koleżanka była przez pół rokuroku w Australii, ale w zwiakzu z pasja i praca. Jest pszczelarzem 🙂 tam wyjechała, by dowiedzieć się jeszcze więcej o pszczolach. Świetna przygoda.

Maja

Zastrzelony samochód! Emu! Ryzyko wielblądów! I ten zachód słońca… Uwielbiam Twoje opisy, a zdjęcia są tak dobre, że wydają się nierzeczywiste.

Anna

Ptaki i pustkowia. Obraz zupełnie inny, niż słodkie pocztówki. Czuć tu tajemnicę i przygodę. Wyprawa godna pioniera i pionierki, czyli pierwszych odkrywców!

Iwona

Niesamowite plenery. Ciekawe jak tam żyją ludzie, to co u nas daleko, u nich to tylko „rzut beretem”, piękne, samotne, gigantyczne wręcz kosmiczne przestrzenie, a zdjęcia… cud!

Nie wiem dlaczego bywają ludzie, którym przeszkadza widok wiatraków, całkiem niedaleko ode mnie w okolicach Liverpoolu można zobaczyć słynne, morskie farmy wiatrowe. Faktycznie może nie jest to sielski widok a jednak jak napisałaś lepsze to niż kominy. Piszecie o stanie rolnictwa w Australii, podobny precedens dział się w UK ale rolnicy zaprotestowali, obecnie spotyka się oczywiście wielkie, komercyjne farmy ale na szczęście ukształtowanie terenu i tradycyjny system farmerski uchronił nieco wyspę od całkowitego wykupienia własności prywatnej. Pięknie się patrzy na te australijskie bezkresy.

Ania

Dziękuję za relację, piękne zdjęcia i kawałek Australii, którego nie znam 🙂

Ile was tam było razem? Nie chciałabym być w takim miejscu sama! Gdybym miała fantastyczne towarzystwo mogłabym się nawet oddalić ale gdzieś musiałaby być ta świadomość że ktoś ze mną jest. Kolor nieba jest powalający zwierzęta niesamowite. Zastanawiam się dlaczego nie działa Apap a jeżeli działał to na jakiej zasadzie skąd oni czerpali stałą dostawę trunków?

Ania

Kolejna wspaniała wyprawa w pięknym kraju. Ciekawy opis podany na tacy dla wybierających się w tamte regiony 🙂 piękne fotografie od których ciężko oderwać oczy 🙂

Małgorzata Hert

Ten krajobraz skrywa tyle różnych kolorów, że nie można się napatrzeć. I ta przestrzeń- człowiek czuje się wtedy taki wolny. Niesamowite miejsce, które z pewnością warto zobaczyć

Marzena

Gdyby nie te zwierzęta, to można pomyśleć, że ti jest jakaś wymarła kraina. Niesamowite zdjęcia, oddają świetnie klimat tego miejsca ☺️

Justyna Borucka

Przepiękne fotografie, jakie cudowne niebo tam mają 🙂 jak pięknie udało się Wam uchwycić orła – jestem pod wielkim wrażeniem i te ruiny – lekko przerażające i piękne zarazem 🙂 jestem oczarowana Waszą podróżą i dziękuję, że mogłam choć wirtualnie ją z Wami przeżyć. Pozdrawiam 🙂

Barbara Elżbieta Łoś

Cudownie było znowu odbyć tą podróż. Australia zachwyca. Niektóre widoki kojarzą mi się ze starymi weesternami. Stary samochód porzucony wygląda trochę upiornie.

Irek

JA nie będę komentował, ja zaproponuję. Zróbcie zestaw 24 zdjęć i złóżcie z nich zestaw kompozycja dla windows 10. Natychmiast ściągnę i zainstaluje. Uwielbiam wasze foty

Ania

Gdziekolwiek byście nie byli, Wasze zdjęcia są przepiękne. Zawsze jest to uczta dla oczu

Klimaty Agness

Niesamowite widoki, przepiękne fotografie. Na te zdjęcia z orłem dosłownie nie mogę się napatrzeć, ależ ujęcia <3 Emu na wycieczce też wyglądają wspaniale 🙂
Pozdrawiam ciepło, jak zawsze pełna zachwytu, Agness:)

Kiedy patrzę na wraki samochodów i opuszczone domy przypomina mi się droga do Mada’in Salih, jadąc przez pustynię można tam trafić na wrak lokomotywy z tabliczką „Breslau 1937”