Turcja – Pierwsze spotkanie z Kapadocją

W Kapadocji byliśmy dwa razy. Pierwszy nasz pobyt to część półrocznej podróży z Australii do Polski.
Wyjechaliśmy wtedy przed południem z Dogubayazit we wschodniej Turcji w kierunku Goreme. Pożegnał nas jeszcze ryk muezina z minaretu przy naszym hotelu. Niedługo po wyjeździe austobus, którym podróżowaliśmy, został zatrzymany przez wojskowy patrol.

Byliśmy jedynymi turystami, którzy przekroczyli granicę irańsko-turecką i nasze bagaże zostały zabrane do kontroli, sprawdzano czy aby nie przemycamy narkotyków. Pasażerowie przez okna przyglądali się, jak wybebeszane są nasze podróżne torby, a majtki i skarpetki fruwają dookoła. Nic nie znaleziono i mogliśmy jechać dalej. Zresztą nie wyglądaliśmy jak przemytnicy.

Podróż zajęła nam wiele godzin i wieczorem, kiedy już zapadał zmrok, przyjechaliśmy do Goreme. Marek wcześniej rezerwował przez jakąś stronę internetową hotel. Ja oczywiście bardzo chciałam mieszkać w hotelu, którego pokoje wykute są w skałach. Chcieliśmy się poczuć jak Wilma i Fred Flinstonowie ze słynnego amerykańskiego serialu.

Spelunka

Pod dworzec autobusowy podstawiono samochód, który zawiózł nas na miejsce. Zmęczeni po wielogodzinnej podróży padliśmy w jaskini, czyli naszym pokoju. Nie była to luksusowa jaskinia, od wielu miesięcy byliśmy w drodze i musieliśmy liczyć się z budżetem. Ciemny, ciasny pokój i do tego zimno, jak w kostnicy. Jest łóżko, jest łazienka, nie śpi się na podłodze, ale szału nie ma. Śniadania niestety nie przynosili do łóżka. Musieliśmy wyjść na zewnątrz. Na tarasie siedzieli pierwsi goście hotelowi, było chłodno, a ja cieszyłam się, kiedy zaczęły mnie ogrzewać promyki słonka.

Po śniadaniu ujrzeliśmy nazwę naszego hotelu: „Spelunca”. No w czymś takim jeszcze nie spaliśmy. Spelunka kojarzy się z obskurną knajpą , czy meliną. W Goreme jest hotel przy hotelu i „Spelunca” okazała się luksusowym miejscem obok naszej jaskini, gdzie z tarasów zakochani oglądają romantyczne loty balonem. Nazwy naszej spelunki nawet nie pamiętamy.

Spacer

Poszliśmy na spacer i postanowiliśmy wypożyczyć skuterek. Był już czerwiec, mimo chłodnych nocy i poranków, w ciągu dnia panował upał. Skuterek jest całkiem niezłym środkiem lokomocji, bo możemy dotrzeć w ciekawe doliny, czy wąwozy. Rower jest dobry, ale w mieście, poza nim drogi są piaszczyste i strome, więc ten środek lokomocji raczej nie zdaje egzaminu.

Najlepszy jest motor crossowy, który najbardziej polecamy. Warto wyjechać poza Goreme i odpocząć, podziwiając cuda natury. W mieście ciągle tętni życie, jest gwarno i męcząco, chociaż boczne uliczki wyglądają na spokojne.

Bajkowa Kapadocja

O Kapadocji słyszeliśmy wcześniej, oglądaliśmy zdjęcia, filmy, więc mieliśmy jakieś wyobrażenie o tym miejscu.
Zwłaszcza, że w Iranie byliśmy w Kandovan, które nazywane jest „irańską kapadocją” i podobne tufy wulkaniczne widzieliśmy. Kandovan zrobił na nas ogromne wrażenie. Jednak Kapadocja przerosła wszelkie nasze oczekiwania.

Nie da się tego opisać, to trzeba zobaczyć. Bajkowa kraina, unikalna na świecie. Tak niesamowitych formacji skalnych nie zobaczymy nigdzie. Kapadocja powstała 60 mln lat temu na skutek wybuchu trzech wulkanów i konsekwencji tego zdarzenia.

Goreme

My tymczasem zwiedzamy Goreme.

Goreme to miasto znajdujące się w dolinie o tej samej nazwie. Jest urocze, pełne ukwieconych uliczek, jednak coraz bardziej skomercjalizowane. Hotele i hostele, restauracje, sklepy z pamiątkami, wypożyczalnie skuterów, agencje, gdzie można wykupic lot balotem i tysiące ludzi ze świata. Jest gdzie zjeść, gdzie spać. Zresztą musimy przyznać, że jedzenie w restauracjach jest bardzo dobre, a wybór hosteli i hoteli duży. Musimy dodać, że jest bardzo czysto, mieszkańcy sprzątają domy, place, uliczki, okolice hoteli i śmieci raczej nie ma. Co dziwne, mieszkańcy też są prawie niewidoczni.

Nocami jadą tu autokary z turystami, rankiem pakuje się ich do balonów, lot zaliczony, potem lunch i wyjazd. To nie recepta na to miejsce. Najlepiej przyjechać tu na kilka dni z plecakiem i poczuć Kapadocję. Wypożyczyć skuter i oddalić się od miast, poczuć smak kurzu z polnych dróg, między niesamowitymi tufami wulkanicznymi.

Skuterkiem po polnych drogach

Na skuterku jeździliśmy nieznanymi nam drogami, podziwiając jedno z najwspanialszych miejsc, jakie stworzyła natura. Oglądaliśmy podziemne kościoły, domostwa, gołębniki, wąwozy i doliny. W wulkanicznych tufach wykuwano całe miasta. Zwiedzanie tych miejsc polecamy jednak z przewodnikiem, jest ciemno i klaustrofobicznie.

To Uchisar, wygląda jak ser szwajcarski. Widoki z góry fantastyczne.

Pojechaliśmy do Uchisar. To trochę mniej znane miasteczko niż Goreme, ale warto wspiąć się na wzgórze i zobaczyć fantastyczne widoki na okolice. Wrażenia są nie do opisania. Jeździliśmy do późnego wieczora.

Wulkan Erciyes Dagi

Nie, nie lecieliśmy balonem. Byliśmy wiele miesięcy w podróży i musieliśmy dotrzeć do Polski.
Nasze marzenia o locie schowaliśmy w naszej spelunce i wieczorem zmęczeni po dniu pełnym wrażeń, poszliśmy spać. Rankiem nie chciało mi się wyściubiać nosa w tej kostnicy. Marek pojechał sam, aby zrobić zdjęcia unoszących się nad tą piękną krainą balonów.

Nasza spelunka

Balony nad Kapadocją

Po śniadaniu oddaliśmy skuterek i autokarem udaliśmy się do Istambułu.

Kapadocja to kraina, której nigdy się nie zapomina. My wróciliśmy tu po kilku latach. Jak Wy wspominacie Kapadocję ?