W krainie baśni – Mt Popa cz.2

Mount Popa jest wygasłym wulkanem wznoszącym się na wysokość ponad 1500 m nad poziomem morza. Według badaczy, Popa w sanskrycie oznacza Kwiat. Żyzna gleba o wysokiej zawartości lawy i nawadnianie przy pomocy grobli sprawiają, że miejsce to jest oazą suchej strefy. Mount Popa słynie z bogactwa medycznych roślin i ponad 90 gatunków ptaków. Wokół pełno sadów bananowych, papai i mango. Drzewa Champak z daleka odurzają zapachem pięknych, złocistych kwiatów, których olejek jest cenionym pachnidłem, używanym do produkcji eleganckich perfum. Drzewa te często są sadzone w okolicy świątyń i miejsc sakralnych. Ich drewno służy do wyrobu sakralnych parafenalii. Zapach kwiatów przyciąga także węże, które zwijają się w ich pobliżu w upojnym śnie. Szczyt góry zwieńczają pozłacane stupy świątyni Taungkalt będącej siedzibą duchów opiekuńczych Nat, tym samym birmańskim olimpem i miejscem
pielgrzymek.

Trochę historii:

W okresie gdy król Anawratha jednoczył plemiona Birmy w jedno królestwo i nawracał na buddyzm, zakorzenionych tam było wiele kultów religijnych. Najważniejsze z nich to: wiara w duchy Nat, astrologia i alchemia. Funkcjonowały tam też hinduskie: siaktyzm (przypisujący żeńskim bóstwom istotną rolę), tantryzm (gdzie wymiar sakralny i seksualny przenikają się wzajemnie) i buddyzm mahajana. Wszystkie te kulty pozostawały pod patronatem mnichów Ari i funkcjonowały mocno przez nich wypaczone. Ari byli potężni, wpływowi cieszyli się poważaniem władców. Byli biegli w matematyce, astrologii, astronomii, magii,jeździe konnej, w leczeniu ziołami, w szermierce, sztukach walki…nie żyli w celibacie.

Astrologia nie była dla nich jedynie nauką o trajektoriach planet, czy o ich wpływie na życie śmiertelników. Mając swój początek w astrologii hinduskiej była także kultem planet. Alchemia też przywędrowała z Indii i stała się kultem religijnym. Alchemicy woleli zgłębiać tajemnicę wiecznej młodości niż skupiać się na poszukiwaniu siły zamieniającej metal w złoto.

Czczenie duchów Nat było zwyczajem miejscowym i przeważało wśród plemion górskich. Termin Nat oznaczał pierwotnie Pan i odnosił się do idei podobnej feudalnemu senioratowi. Na początku czczono duchy Nat bezosobowe, np. duch drzewa, jeziora, czy wioski. Później powołano do istnienia 36 duchów, które posiadały cechy ludzkie, osobowość, ludzkie potrzeby i pragnienia, także i te niemoralne w świetle głównego nurtu Buddyzmu. Najważniejsze z duchów Nat to Pan Wielkiej Góry i jego siostra Pani Złocista-Twarz zamieszkujące Górę Popa. Pojawiły się w IX wieku jako bóstwa miasta Bagan.

Na Górze Popa odbywało się coroczne święto Nat, podczas którego ofiarowywano setki zwierząt jako poświęcone Panu Wielkiej Góry i Pani Złocista Twarz. Święto na Górze Popa odbywało się w grudniu przy pełni księżyca. Ludzie przychodzili z bliska i z daleka by uczestniczyć w obrzędach. Odurzeni palmowym grogiem, oddawali się ekstazie tańcząc przy dzikiej, hipnotyzującej muzyce i wierząc, że są we władaniu duchów. Uroczystości na Górze Popa miały swoich
mistrzów ceremonii – media spirytystyczne, które w opętańczym tańcu popadały w trans i wcielały duchy Nat. Ich rolę pełnili transwestyci,
łącząc w swej naturze to co męskie, z tym co żeńskie.

Gdy Anawratha wprowadził Theravada Buddyzm jako religię narodową Mnisi Ari stanęli w opozycji. Król poczuł się zmuszony do prześladowań religijnych. Ari zostali wcieleni do armii królewskiej, zajmowali się końmi lub wykonywali inne prace na dworze królewskim. Wszystkie podobizny bogów planet i bogów hinduskich zostały „uwięzione”w świątyni Wisznu. Wszelkie wcześniejsze przejawy kultu buddyjskiego były intensywnie tłumione. Media – mistrzowie ceremonii musieli opuścić sanktuaria przyjmując rolę ulicznych muzyków, aktorów,tancerzy.

Trudno było wytrzebić stare wierzenia i zwyczaje tak od razu, tym bardziej, że ich wyznawcy uciekali się do podstępu. Czciciele wiecznie młodego ciała zmodyfikowali swoją ideę do ciała pozostającego młodym przez tysiące lat, by zadośćuczynić buddyjskiej doktrynie, że nic nie jest trwałe. Poszukiwanie eliksiru młodości uzasadniano pragnieniem długiego życia, by doczekać przyjścia następnego Buddy. Ponieważ Anawratha nie zdołał wyplenić kultu duchów Nat wcielił je do Buddyzmu.Do ich panteonu wprowadził dodatkowo 37 ducha, którym jest Sakra – król bogów i opiekun Buddyzmu, i który stanął na czele panteonu.

Bardzo dziękujemy Wam za wasz czas poświęcony na przeczytanie i obejrzenie zdjęć w obu wpisach dotyczących Mt Popa. Jeśli interesuje Was jakikolwiek inny temat dotyczący tego rejonu, bardzo prosimy byście poruszyli go w komentarzach. My odpowiemy tak szybko i wyczerpująco, jak tylko potrafimy.

Irenka i Marek…czyli Hooltaye 🙂