W świecie skomercjalizowanego buddyzmu

Wyobraźcie sobie, że musicie przesiedzieć parę dni w Bangkoku. Miasto was zaczęło przytłaczać, swoim ruchem, zanieczyszczeniem, hałasem, tłokiem. Zastanawiacie się, czy jednodniowa wycieczka poza stolicę ma sens. Otóż oczywiście, że ma. Poza standardami takimi, jak Pattaya, Ayutthaya, Damnoen Saduak, czy niedorzecznymi ( jak na jednodniową wycieczkę) Kanchanaburi i Parkiem Erawan, jest tam znacznie więcej atrakcji. My zdecydowanie mniej znamy te po wschodniej stronie miasta, ale wybraliśmy na dzisiaj 3 leżące na wschód i północ od BKK. Wszystkie one są raczej bardzo rzadko odwiedzane przez zagranicznych turystów, co być może dla wielu z Was będzie dodatkową atrakcją.

Samolot w polu

Dzisiejszą wycieczkę zaczniemy od wyjazdu ze stolicy w kierunku zachodnim. Po około 50km od centrum miasta ukazuje się nam nieco surrealistyczny widok. Obok skrzyżowania dróg 375 i 346 w szczerym polu stoi sobie Boeing 747…tak jest! To sławny Jumbo Jet! a kupił go okazyjnie na jakiejś aukcji raczej ubogi rolnik. Domyślamy się tylko, że samolot był zupełnie wypatroszony. Następnie pod osłoną nocy przewiózł go i wyładował na swoim polu. I tak sąsiedzi następnego poranka osłupieli ze zdziwienia. My również ( chociaż nie był to „następny ranek”). O ile rozumiemy, że biednego chłopa stać na okazyjnego, wypatroszonego Jumbojeta, o tyle transport tego monstrum??? Najbliższe lotnisko, na którym ten samolot mógłby wylądować, to Don Mueng Airport , czyli stare lotnisko Bangkoku, obecnie obsługujące linie budżetowe. Dystans do pokonania, z tego lotniska do miejsca „zaparkowania” to 77km, głównie przez północne dzielnice Bangkoku. Nawet jeśli uwzględnimy , że skrzydła z pewnością zostały zdemontowane i pojechały osobno, to sam kadłub w najkrótszej wersji liczy sobie ponad 56 metrów długości, a wysokość, wraz z tylnym usterzeniem to 20metrów.Wyobrażacie sobie przewiezienie takiego kolosa przez niezbyt zamożnego chłopa? Co z dźwigami do załadunku i wyładunku? No i co ze skrzydłami (30m długości każde z nich)? Szczerze? Gdybyśmy mieli firmę logistyczną, dalibyśmy chłopu stanowisko dyrektora od ręki! Po prostu cudotwórca logistyczny :)))

Park Miniatur

Niedaleko od tego punktu nagle z drogi dostrzegamy wieżę Eiffla, a chwilę później The Clock Tower z Big Benem…jak żywe, tylko nieco mniejsze 🙂 Podjeżdżamy bliżej. Wita nas położona wśród ryżowych pól świątynia z 2 wielkimi posągami mnichów buddyjskich. Chwilę dalej jest singapurski Marillion, brukselskie Atomium, holenderski wiatrak i saboty, wieża kościółka z Hallstadt i stupa Wat Arun z pobliskiego Bangkoku. Wszystko to w jakieś skali bez konkretnego oznaczenia – tak po prostu „na oko”. Widać, że mnisi z pobliskiej świątyni nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa w tworzeniu swojego miniaturowego świata. Proponujemy im Pałac Kultury (zastanowią się), Kościół Mariacki w Krakowie ( oczy im zabłysnęły) i Jezusa ze Świebodzina…ten ostatni według nich za mały. To wszystko 300m na południe od trasy 3422 nad rzeką Tha Chin.

Pełni wrażeń z tego błyskawicznego objazdu świata wracamy na drogę i jedziemy na wschód…jak w klasycznym filmie spodziewamy się, że tam musi być jakaś cywilizacja 🙂 

Jesteśmy w piekle

Ujechaliśmy bez mała 4 kilometry, a tu nagle… no po prostu piekło!!! Po lewej przeogromny „Budda Park” (to nasza własna nazwa umowna). W rzeczywistości to Wat Phai Rong Wua ( w tajskim słowo „wat” to po prostu świątynia). W rzeczywistości ta świątynia to wielki park usiany setkami posągów Buddy, w tym kilkoma o wysokości ok 30 metrów – tak należy budować ! z rozmachem! a nie jak w Świebodzinie.  Miejsce nazywa się Wat Phai Rong Wua. Tu mamy coś w rodzaju ogromnego parku z setkami posągów Buddy i nie tylko. Czegoś podobnego nie widzieliśmy w życiu. Miejsce jest ważne dla Tajów, turystów z Zachodu brak. Trzeba mieć własny środek lokomocji, aby tu dojechać, chociaż podobno są połączenia z Bangkokiem. Świątynia znajduje się w Tambon Bang Ta Then, Amphoe Son Phi Nong, 43 km od Bangkoku. Tu link: https://www.youtube.com/watch?v=vJpN_Mm8iCk

Odtworzono tu całe życie Buddy, miejsce gdzie się urodził, osiągnął oświecenie, dał pierwsze kazanie, gdzie doznał nirwany itd. Ilość posągów różnej wielkości jest nieprawdopodobna. Dodatkowo mamy tu część w której przedstawiono wizję buddyjskiego piekła i nieba, bardzo podobnych do tej, którą się nas straszy, lub mami w chrześcijańskiej Europie. Dla nas to jedno z najdziwniejszych atrakcji, jakie można sobie wyobrazić. Wat Phai Rong Wua mieści dziesiątki rzeźb ludzi torturowanych przez demony i różne potwory. Do tego głośniki umieszczone w całym tym dziwnym kompleksie opisują tortury jakim poddawani są grzesznicy (to informacja z internetu ). Dobrze, że my tego nie rozumiemy. Dzieci tutaj nie radzę zabierać i straszyć. Robią to jednak Tajowie i pokazują co czeka tych, którzy się nie modlą i czynią zło.

Jest późne popołudnie, bardzo ciepło. Jedziemy do Ayutthaya, tam mamy nocleg. Czeka nas jeszcze jedna atrakcja. Domyślacie się, jaka? Zostawiamy rzeczy w hotelu i jedziemy, aby zdążyć przed zachodem słońca.

Złoty Budda

Świątynia Wat Muang – około 30 km na północny zachód od Ayutthaya. To właśnie w tym miejscu znajdziecie największą statuę Buddy w Tajlandii. Myśleliście, że Świebodzin to przesada? To co wobec tego sądzicie o statui mierzącej sobie 92 metry wysokości? I tak ceniący sobie skromność, a nawet ascezę Budda stał się gigantycznym, złotym monstrum, widocznym z dystansu wielu kilometrów. Gdy tak obserwujemy ekscesy religijno – budowlane w różnych krajach świata, narzuca nam się pewna korelacja…czym większa grupa społeczeństwa danego kraju żyje w relatywnej biedzie, czasem nawet skrajnej, tym wyższe i większe statuy bogów. Myślicie, że to głupota biedaków? Nam się raczej wydaje, że porzucili oni wszelkie nadzieje na poprawę swojego losu i „inwestują” w życie przyszłe. Zapraszamy tymczasem na małą przechadzkę pod czujnym okiem Wielkiego Buddy z Wat Muang. Kilka faktów o tym posągu: to największy posąg siedzącego Buddy w Tajlandii, drugi najwyższy posąg w Azji Południowo-Wschodniej i siódmy na świecie. Ma 92 metry wysokości. Szerokość 63 metry. Budowa rozpoczęła się w 1990 roku, a zakończyła się w 2008 roku. Posąg pomalowany jest na złoto i wykonany z betonu.

I tak nasz dzień dobiega końca. My wprawdzie wracamy tylko do Ayutthaya, ale jeśli wasz nocleg jest w Bangkoku, to nie będziecie mieli wiele dalej.