Motocyklem po krainie miliona słoni – nie tylko Luang

Azja
26 lipca 2020
By Hooltaye

Czas wreszcie opuścić nasze ulubione Luang Prabang. Dzisiaj jeszcze pojedziemy motocyklem do wiosek położonych do ok. 60 km na północ od miasta, na noc wrócimy jednak do naszego hoteliku. Jednak jutro popłyniemy w górę Mekongu – ok. 300km do Złotego Trójkąta, gdzie przekroczymy granicę z Tajlandią.Tymczasem jednak naszą wynajętą w Vientiane Hondą Transalp ruszamy na „podbój” północnych okolic Luang Prabang.

Na razie jeszcze nie ma w tych okolicach żadnych mostów na rzece. Najbliższym na południe w 2012 roku to most Przyjaźni w Nong Khai – około 20 km na południe od Vientiane, a bez mała 600km w dół rzeki od Luang. Najbliższy most w tym samym czasie w górę rzeki to most w Złotym Trójkącie oddany do użytku zaledwie rok wcześniej. Następny to już jeden z mostów na terenie Chin – sporo ponad 1000 km w górę Mekongu. W pobliżu Luang nie było wówczas również żadnego serwisu promowego, tak więc ze względów technicznych byliśmy „uwiązani” wyłącznie do wschodniego brzegu „królowej Indochin”. Niestety jej zachodni brzeg i leżące dalej w stronę Tajlandii dziewicze ziemie, królestwo tygrysów, dzikich słoni, pytonów, Yeti…a nie ! tego nie! Ten ostatni to jakieś 1000 km na północ. W każdym razie ziemie na zachód od Luang, aż do granicy z Tajlandią były jeszcze w tamtym czasie jednymi z najbardziej naturalnych rejonów naszej planety…tak blisko, a jednak tak daleko. Niestety od tego czasu Chińczycy wybudowali na terenie Laosu kilka mostów, jak i dróg po zachodniej stronie. Nie ma tam żadnych miast, więc podejrzewamy, a nawet jesteśmy niemal pewni, że powodem wzniesienia tych konstrukcji musi być eksploracja złóż mineralnych.

Wróćmy jednak na Ziemię. My zwiedzimy po prostu kilka wiosek położonych nad Mekongiem i nad Nam Ou, czyli nad Rzeką Ou. Wyjeżdżamy więc z Luang. Najpierw mijamy lotnisko – to małe miasteczko ma bezpośrednie połączenia z wieloma miastami Azji. Możliwe jest otrzymanie wizy „on arrival”. My jednak polecamy, jeśli tylko możecie, postarajcie się o wizę w którymś z laotańskich konsulatów, czy to w pobliżu miejsca waszego zamieszkania, czy też gdzieś na waszej wakacyjnej drodze. Zaoszczędzi to wam często kilkugodzinnego oczekiwania w kolejce, zwłaszcza gdy przylot planowany jest na wieczór. Niedaleko za lotniskiem, lecz po drugiej stronie drogi, jest zjazd do „portu” na Mekongu, skąd możecie popłynąć około 300 km do Złotego Trójkąta. Ciut dalej mijamy 2 uniwersyteckie kampusy. Są to filie uniwersytetów Laotańskiego i Tajskiego. Po następnych 20 km dojeżdżamy do Ban Xang Hai – wioski znanej z tkactwa, bimbru i pięknej, bogato zdobionej, XVII wiecznej Świątyni Sang Hai. Następne 10 km prowadzi nas drogą przez dżunglę, w pobliżu Manifa Elephant Camp – czegoś w rodzaju azylu dla „emerytowanych” słoni.

W końcu dojeżdżamy do Pak Ou, gdzie łódką przepłyniemy na drugą stronę Mekongu do sławnych jaskiń w pionowym klifie wyrastającym wprost z rzeki, gdzie mieszkańcy od wieków gromadzą figurki Buddy. Wioska to również fajne miejsce, by zjeść lunch, chociaż nie jest tu tanio, to jednak z uwagi na licznych turystów wybór jest duży. Tuż za wioską do Mekongu wpada dosyć duży dopływ – Rzeka Ou. Pojedziemy górską, błotnistą drogą wzdłuż jej biegu jakieś 20 km do drogi numer 13, skąd już asfaltem wrócimy na naszą ostatnią noc do Luang Prabang.

To właśnie na tym odcinku zobaczymy chyba najwspanialsze widoki w tym kraju. Jednak na tą drogę nie wjedziecie z żadną wycieczką zorganizowaną. Trzeba jechać własnym środkiem lokomocji. Gdyby ktoś z Was zdecydował się na wynajęcie skuterka i przejazd tą drogą, to uważajcie na pogodę. Jeśli będzie tam błoto, to szczerze odradzamy jazdę, nawet jeśli wasz skuter będzie miał duże koła.