Iran – Abyaneh

Najlepiej się tu dostać z Kashan, to nieco ponad 80 km. Po drodze do wioski, w górzysto-pustynnym terenie, znajduje się zakład wzbogacania uranu.

W dniach wolnych od pracy  przyjeżdża tu dziesiątki Irańczyków na piknik. Jest też mnóstwo autokarów z wycieczkami.Ta wioska jest praktycznie w ofercie każdego biura podróży.
Abyaneh leży w dolinie, ale część domów położona jest na zboczu góry.
Małe domki pokryte są czerwoną gliną i ułożone kaskadowo.Sporo z nich się rozpada i grozi zawaleniem.Czasami strach gdzieś zajrzeć.Nie widzieliśmy, aby tu ktoś coś remontował, czy budował. Po wiosce jeździć nie wolno. Między domami są wąskie, kręte uliczki i schody.Przed wioską znajdziemy spory parking.

Nie tylko turystami wioska  żyje.Uprawia się tu  pszenicę, jęczmień , ziemniaki i owoce, takie jak gruszki, jabłka,  czy morele.Przepływa tu rzeka Barzrud, a liczne górskie źródła nawadniają pola.
Nam oferowano suszone jabłka, mogliśmy za zakup małego woreczka zrobić jedno zdjęcie.W wiosce tka się też dywany.

Mało tu młodych ludzi, wyjeżdżają do miasta.Starszyzna pielęgnuje tradycję, język i kulturę. Przynajmniej tak piszą. Nie ma czerni, kobiety mają kolorowe stroje w kwiaty.
Oprócz zoroastriańskiej świątyni ognia z czasów Sasanidów, w wiosce są także trzy zamki, restauracja, miejsce pielgrzymek i trzy meczety.

Ciężko tu o nocleg, ale w planach jest budowa hoteli.

Abyaneh uroczo wygląda z okolicznych wzgórz, warto się wybrać na jedno z nich.Czerwony kolor domów cudnie wygląda w zachodzącym słońcu.