
Merzouga to kolejny cel naszej podróży. Po nocy spędzonej w Fez i zrobieniu zakupów, wyruszamy w kierunku pustyni.To coś na co czekaliśmy. Duże miasta są dla nas meczące, a marokańskie dały nam się we znaki. Chcieliśmy więc trochę odpocząć. Czekało nas wiele godzin jazdy. Na obiad zatrzymaliśmy się w niezwykłej miejscowości Ifran. Mała Szwajcaria pośrodku Maroko, szok. Osiedla domków w stylu szwajcarskim, czysto, pięknie i jesiennie. Jest tu stacja narciarska, bo zimą pada śnieg. Kurort narciarski, alpejskie powietrze, oaza ciszy i spokoju oraz dziewiczej przyrody.Tego się tu nie spodziewaliśmy.Wszędzie wokół rosną lasy cedrowe. Obiad jemy w restauracji Le Chamonix. Idziemy na krótki spacer, ale sporo tu budynków rządowych i żołnierzy, którzy proszą o nie robienie zdjęć. W Ifran i pobliskim Azrou spotykamy też makaki, które w ogóle nie boją się ludzi.

My tymczasem jedziemy dalej, mijamy maleńkie osady, krajobrazy robią się coraz bardziej pustynne.


Na nocleg zatrzymujemy się w Kasbie Dounia, fajnym klimatycznym miejscu. Jemy dobrą kolację, a ja strącam ze stolika aparat fotograficzny Marka i już potem żadne zdjęcie nie jest ostre. Oczywiście nie robię tego celowo, ale Marek chce mnie zakopać z wściekłości żywcem na pustyni.
Rano jedziemy w dalszą drogę. Nie działa nam internet i zatrzymujemy się w miejscowości Ar Raszidijja. Szukamy siedziby Maroco Telcom, aby sprawdzono, dlaczego nie działa nam internet. Jeden z mieszkańców postanowił nam pomóc, prowadzi nas do biura tej firmy. Przy okazji idzie z nami do jakiegoś nieoznakowanego budynku, tam Marek kupuje kilka butelek zimnego piwa.
Mamy internet, mamy piwo, więc w drogę.

Po drodze mijamy wiele małych oaz, przejeżdżamy przez ostatnią większą miejscowość Arfud. Dalej zaczynają się prawdziwe, pustynne krajobrazy. Naszym celem jest Merzouga.



Merzouga jest wioską leżąca pośród saharyjskich piasków, 50 km od granicy z Algierią. Znana jest dzięki temu, że leży na skraju Erg Chebbi, długiego na 50 km i szerokiego na 5 km pasa piaskowych wydm, których wysokość dochodzi do 350 m.

Większość turystów przyjeżdża tu, aby na wielbłądzie udać się w głąb pustyni, gdzie nie ma nic poza piaskiem.Warto tu spędzić dwa, trzy dni. Noce na pustyni, pod gwiazdami to niezapomniane przeżycie. Role przewodników pełnią tu Berberowie. Sama wioska jest dosyć smętna, ale mnóstwo tu klimatycznych hotelików i pól namiotowych.

My mijamy reklamę jednego z nich. Hotel nazywa się Panorama. Pięknie położony na wzgórzu, z którego roztaczają się widoki na wydmy. Jest ciepło i cudnie Czy będzie miejsce wolne, to się okaże, bo obsługa czeka na polskich motocyklistów. Przyjeżdża spora grupa, ale miejsca nie ma. Będzie wolny pokój jutro.

Obsługa hotelu proponuje nam safari na pustynię. Uzgadniamy cenę, ale trzeba się targować, bo ceny są mocno zawyżane i jedziemy samochodem z napędem na cztery koła, do małego turystycznego obozu. Na wielbłąda nie dam się namówić, jechałam raz w Tunezji i nigdy więcej.W obozie jest kilkanaście osób z różnych krajów. Berberowie przygotowują dla nas kolacje. My tymczasem spacerujemy po wydmach, podziwiając zachód słońca.
W tym dniu kocham Maroko!




Po kolacji zespół Berberów umila nam pobyt grając i śpiewając. Są bardzo sympatyczni, a najbardziej Said, który zabawiał nas, jak tylko umiał.Pozostali chłopcy troszkę odpływali, mam wrażenie, że pod wpływem alkoholu i zioła, zwłaszcza jeden z nich. Noce spędzamy w namiotach na pustyni.





Rano nasi przewodnicy powinni nam przygotować śniadanie, ale nie mogli się obudzić. Poszliśmy więc robić zdjęcia o wschodzie słońca. Kiedy weszliśmy na jedną z wyższych wydm, zobaczyliśmy mnóstwo takich obozów, poukrywanych między wydmami i stada turystów z aparatami. Zobaczyliśmy coś jeszcze, panów walcowych, czyli ludzi, którzy zacierali ślady stóp i wielbłądów, aby sprawić wrażenie, iż byliśmy zupełnie sami pod tymi gwiazdami. Rozśmieszyło to nas bardzo no i czar troszkę prysł. Dobrze prosperujący kombinat turystyczny. Można spędzić noc na pustyni bardzo daleko, zupełnie samemu, ale to kosztuje o wiele więcej. Mimo wszystko było pięknie.
Po śniadaniu wracamy do hotelu i dostajemy pokój. Wieczorem urządzamy sobie imprezę pod gwiazdami z motocyklistami z Polski. W kolejnym dniu żegnamy ich i zostajemy na jeszcze jedną noc.














Panorama to jeden z najfajniejszych hoteli w Merzouga, z miłą obsługą ,czystymi pokojami i zasięgiem internetowym. Bardzo polecamy ten hotel.
Merzouga, mimo, iż leży na pustyni, jest prawdziwą gratką dla miłośników ptaków. Wiosną powstaje tu sezonowe jezioro i przylatują stada różowych flamingów. Tu znajduje się też największy w Maroko podziemny zbiornik wodny. W tym miejscu deszcz pada bardzo rzadko.
17 października opuszczamy hotel i jedziemy w kierunku Tinghiru i wąwozu Todra.











Ajednak pustynia to nie jest tylko piasek. Fajnie to opisujessz pokazujesz. A ja się cieszę, że udało mi się zobaczyć wydmy i Pola deflacyjne oraz ripplemarki….i chyba wedy, ale tego pewna nie jestem. Pozdrawiam serdecznie
A tych motocyklach…to też bym poszalała, gdybym umiała…
Pustynia żyje swoim życiem.
Trzeba przyznać,że w Maroko,podobnie,jak w Iranie,nas zachwyciła.
Motocykliści z wielu krajów wybierają Maroko,bo można tu poszaleć na ogromnych przestrzeniach.
Lekko i ciekawie opisane, a zdjęcia obłędne. Kiedyś już je oglądałam i teraz znów do nich wróciłam. Morze piasku skąpane w ciepłym świetle i poorane cieniami powoduje pojawienie się uśmiechu na mojej twarzy. Tak mam, gdy widzą coś zachwycającego 🙂
Jazda na wielbłądzie to chyba za karę, też się raz na nim przejechałam i mam dosyć do końca życia 😉
Pozdrawiam,
Renata-Harmony.
Wyjazd z marokańskich, jazgotliwych miast był szczęściem.
Pustynia nas przytuliła i wyciszyła.
Morze piasku potrafi uspokoic.To był piękny czas.
Nigdy więcej na wielbłądzie!
Dzięki i pozdrowienia!-)
Udało Ci się zrobić naprawdę piękne zdjęcia, aż chciałoby się tam jechać. 🙂
Dziękujemy i pozdrawiamy!-)
Cudowne macie te podróże! A zdjęcia fantastyczne, aż zazdrość bierze patrzeć 🙂
Przyjdzie czas, będziesz i Ty podróżowac-)
Dziękujemy i pozdrawiamy!
Piękna pustynia.
Troszeczkę jak na wydmach w Łebie, ale to tak troszeczkę, bo polskie wydmy nie są takie rozległe i urokliwe z dodatkiem ciekawej egzotycznej zieleni.
Pozdrawiamy.
Marokańska pustynia jest niezwykle malownicza.
Nad polskim morzem byliśmy wieki temu, nie jeździmy tam.
Pozdrawiamy!-)
Mam wrażenie że spałęm w tym samym miejscu, niestety nie pamiętam już jak ta oberża sie nazywała, to co zapamiętałem, to kamienne, wysoki podesty pod materace. i To , że jadąc do Merzugi pijało sie miasto po lewej, a potem z głownej w lewo. Jak by to było ostatni obiekt. Nie wiem czy nie Kasbah Le Berger. MAroko zachwyca
Merzouga oferuje dużo miejsc do spania.
My spaliśmy w hotelu Panorama na wzgórzu.
Maroko jest faktycznie zachwycającym krajem.
Pozdrawiamy!
Czyta się jakbym siedział obok i słyszał opowiadania przy lampce wina. Super sprawa. A miejsce magiczne pokazane super zdjęciami. Świetnie 😉
Dziękujemy i pozdrawiamy!
Takie Maroko zdecydowanie najbardziej mi się podoba. Śmieszna sprawa z tym ubijaniem piasku. Cóż, biznes is biznes 😂
My też wolimy takie Maroko.
Panów walcowych odkryliśmy przypadkowo, bo wcześnie wstaliśmy i chodziliśmy po wydmach.
Za każdą czaił się mały obóz, namioty i myśl,że ta noc pod gwiazdami była wyjątkowa i jedyna.No i niech tak pozostanie.
Panowie walcowi zacierali ślady obecności innych 🙂
Było to trochę zabawne, my i tak bardzo miło wspominamy pobyt na pustyni.
Zdjęcia pustyni są zachwycające! Tyle w nich barw, faktur i przyciągających uwagę elementów. Wspaniałe widoki i interesująco opisana podróż.
Pustynia w Maroko jest fantastyczna.
Nie dosyć, że przepiękne widoki, to i wspaniałe miejsce na wypoczynek.
Dziękujemy i pozdrawiamy 🙂
Kiedyś nie przepadałam za pustynnymi krajobrazami, dopóki sam nie miałam okazji je na własne oczy zobaczyć, przekonałam się, jak piękne potrafią byc. 🙂
Pustynne krajobrazy bywają piękne.
Przekonaliśmy się również wiele razy.
Pozdrowienia 🙂
Poczułam się jakbym byla tam z Wami,kolor tego piasku jest wręcz niesamowity,coś jakby barwa bursztynu lub złota albo arganu,wszak to Maroko. Piekne Maroko ! Najbardziej zdziwił mnie ten motyw z walcowaniem piasku,no tego bym się po nich nie spodziewała. A hotel zapamiętam.
P.S powiedz Markowi zeby aparat chował do futerału a nie zostawiał na stoliku następnym razem 😉
Kolory wydm i piasku są wyjątkowo piękne o zachodzie słońca, wtedy nabierają intensywnej barwy.
W dzień są trochę mdłe i szkoda czasu.
Wydmy w okolicy Merzouga są wyjątkowe, ogromne i bardzo fotogeniczne.
Ponieważ wyjazdy na noc pod gwiazdami na pustyni oferuje praktycznie każdy hotel, to mnóstwo takich obozowisk między wydmami.
Panowie walcowi mają co robić.
Można spędzić noc gdzieś dalej, ale to już sporo kosztuje.
Co do aparatu, faktycznie trzeba go chować, bo różne rzeczy mogą się przydarzyć 🙂
Pozdrowienia !
Świetne zdjęcie jak przeglądasz sie w lustrze na pustyni <3
Lustro stało sobie na pustyni, obok namiotów, gdzie spędzaliśmy noc pod gwiazdami.
Ciekawie to wyglądało 🙂
Marzę o takiej podróży. Chciałabym kiedyś odwiedzić takie piękne miejsca. Cudowne doświadczenie.
Przed pandemią łatwo można się było dostać do Maroko.
Mamy nadzieję , że wszystko wróci do normy.
Wspaniały kraj do zwiedzania.
Pozdrowienia 🙂
Wcale się nie dziwię,że chcieliście uciec z wielkich,zatłoczonych miast. Dla takich wspomnień i krajobrazów na pewno było warto! 🙂
Miasta służyły na do spania, zrobienia zakupów i w drogę.
Spotkania z naturą były o wiele przyjemniejsze.
Pozdrowienia!
Irenko, Tobie z pustynią jest tak bardzo do twarzy! Pewnie dlatego Marek chciał Cię tam zakopać, bo pięknie się z nią komponujesz, nie wierzę, że byłby taki okrutny za strącony aparat 🙂 Ale na całe szczęście mieliście jeszcze inny aparat – bo zdjęcia są magiczne. Znowu zatęskniłam za pustynią. A z walcami – jestem w szoku! Może inaczej – nie jestem, bo można się było tego spodziewać po miejscu, do ktorego chce się przyciagnac turystow. I czar prysl wlasnie teraz, bo powiedzmy, ze poki nie widzialam na wlasne oczy, byla magia. A tu proszę, magię trzeba zrobic 🙂 Przepiekne fotografie… Czytaj więcej »
Pustynie kochamy, a ta w okolicach Merzouga jest niesamowita.
Zepsuty obiektyw mam wypominany do dzisiaj.
Walcowi to była niespodzianka, o której nie słyszeliśmy. I niech jak najmniej ludzi żyje w nieświadomości, że są jedyni na pustyni.
Bo czar pryska.
Serdeczności:-) !!!!!
Ale bajeczne zdjęcia. Maroko, dla mniej to marzenie. Chciałabym kiedyś odwiedzić takie miejsce.
Marzenia się spełniają, więc kiedyś tam pojedziecie.
Warto!
Pozdrowienia 🙂
Ubijanie piasku – aż się uśmiechnęłam 🙂 Miejsce fantastyczne i wydaje się takie spokojne. Rozmarzyłam się o takiej podróży …
Gosia nie łaź po kuchni, tylko walec i do Maroko 🙂
Pozdrowienia!
Próbuję sobie wyobrazić jakie to uczucie spędzić tam noc pod gwiazdami – to z pewnością jest fantastyczne i niezapomniane przeżycie. Dziękuję Ci za tą podróż, jak zawsze rozmarzyłam się
Ależ ta pustynia jest piękna, chciałabym zobaczyć z bliska, pewnie nie z bardzo bliska, wiadomo, ale choć na własne oczy. Takie marzenie, a te wasze zdjęcia jeszcze te marzenia potęgują. Te kolory są niesamowite.
Kolory pustyni zależą od wielu czynników, pory roku, dnia, światła.
Osobiście bardzo lubimy pustynie.
Pozdrawiamy 🙂
Zdjęcia pustyni przewspaniałe. Mogłabym patrzeć i patrzeć. Co za kolory i nastrój…
Byliśmy tam wiele razy i zawsze wracam tam z przyjemnością. Chyba w poprzednich wcieleniach byłam Beduinką, bo pustynia to moje ulubione miejsce na ziemi
My też lubimy pustynię. Ma w sobie jakąś magię i tajemnicę, potrafi przyciągać.
Wcale się nie dziwimy, że tam wracacie.
Znamy też osoby, które pustynię uważają za kupę piachu.
Merzouga bardzo nam się podobała, a wydmy robiły wrażenie.
Pozdrowienia 🙂